De spiritualiteit van Augustinus is een rijke, onuitputtelijke bron van christelijk leven en kan een kompas worden in je dagelijks leven.
Laagdrempelig en kleinschalig willen we op velerlei manieren ‘Augustinus’ ontmoeten en met hem in gesprek gaan.
Zo zijn ondertussen de Augustinus-evenementen gegroeid rond het feest van Augustinus op 28 augustus én gaan we in de adventstijd met Augustinus op weg naar Kerstmis.
Veel uiteenzettingen van de sprekers op deze Augustinusnamiddagen zijn opgenomen, en kan je opnieuw bekijken en beluisteren op het YouTube kanaal van COMPAZ
Grootseminarie Brugge – 7 december 2024
MET AUGUSTINUS EN IGNATIUS OP WEG NAAR KERSTMIS
‘OP HET KOMPAS VAN DE VREUGDE’ – Nikolaas Sintobin sj
Een getuigenverslag/sfeerbeeld in een notendop.
Op de affiche de bekendste Jezuïet en internetpastor van de Lage Landen.
Een unieke kans, een mooie locatie en Brugge in ‘Wintergloed’.
Augustinus van Hippo, Kerkvader (354-430),
Ignatius van Loyola, stichter van de Jezuïeten (1491-1556) en
Nikolaas Sintobin, Vlaamse Jezuïet, wonend in Amsterdam.
Wat hebben deze drie met elkaar gemeen?
Kort door de bocht: Een Godservaring die hen blijvende innerlijke vreugde geeft. Het doet hen overstag gaan, doet hun roeping kantelen… Anders gezegd, het is voor hen nu duidelijk: ze hebben hun ware levensroeping gevonden.
God schrijft recht op kromme lijnen
Ignatius is een Spaanse edelman die, tijdens de aanvoering van de slag van Pamplona (1521), een kanonskogel in het been krijgt. Hierop volgt een lang ziekbed, met veel tijd om na te denken en te lezen. De voorhanden zijnde lectuur beperkt zich tot heiligenlevens en de Bijbel. Het bidden met de Bijbel doet hem een innerlijke vrijheid ontdekken en dat wordt het begin van zijn bekering. Hij moest wakker geschud worden, net als Augustinus die ook na de nodige ‘omzwervingen’ tot de conclusie komt Veel te laat heb ik Jou lief gekregen…. Voor pater Nikolaas Sintobin was het – na een succesvolle advocatenstudie en werk – de vraag die tijdens een retraite in hem opwelde: Wil jij je leven helemaal aan Mij geven? Sindsdien zijn de zekerheid omtrent zijn ja-woord en de innerlijke vreugde die daarmee gepaard gaat, niet meer van hem geweken. Eenmaal God een open hart vindt, breekt Hij door! Vroeg of laat… Hij laat zich door niets of niemand tegenhouden. Zo blijkt, tot op vandaag.
Onderscheiding een uitdaging
Een juiste verhouding tussen verstand, hart en wil, blijkt het ideale recept voor de onderscheiding. Enkel leven in mijn ‘hoofdkantoor’ is niet zo gezond, niet voor het lichaam, niet voor de geest. Luisteren naar mijn biddend hart is dat wel. Uit die gevoelservaring wordt het verlangen gedistilleerd. Augustinus zegt hierover: Bidden is aan je verlangen woorden geven.
De Ignatiaanse onderscheiding stelt dat diepe vreugde, hoop en vertrouwen spreken van de nabijheid van God. Jezus is de grootste leermeester in de liefde, Hij is er de incarnatie van. Hij is mijn ijkpunt. Over de echte, zich overgevende liefde zegt Augustinus: Bemin en doe wat je wilt. Ze geeft inwendige vrijheid maar vraagt ook beschikbaarheid, zeg maar gehoorzaamheid: Ik ben slechts vrij in U.
Ignatius heeft het over een ‘spirituele discipline’: naar het positieve kijken en niet toegeven aan het negatieve. Dat geeft een diepe innerlijke vreugde.
Overgave aan de vreugde
Vandaag spreekt Paus Franciscus in dezelfde zin: De vreugde is geen decoratief extra. We moeten er in ons gebed om vragen, zelfs om smeken. Ze is het fundament van de Blijde Boodschap. In het hart van de christen is er altijd vreugde. Vreugde, die onthaald wordt als een gave en gekoesterd om ze te delen met anderen. Zou hij soms een Jezuïet zijn?
Het levensgebed van Ignatius: een dagelijkse terugblik
Met God naar de voorbije dag kijken aan de hand van 3 woorden
en wel in déze volgorde: dank, sorry, alstublieft.
- Dank. Waar voel ik vreugde?
Graaf in je geheugen naar zoveel mogelijk positieve ervaringen. Dankbaarheid is het geheugen van het leven! Het is iets teruggeven van wat we van de Heer hebben gekregen. Want … uit Zijn volheid hebben we ontvangen, genade op genade. (Joh 1,16). Een tijdgenoot van Augustinus, Ambrosius (bisschop en kerkleraar 339 – 397) – naar wie hij erg opkeek – wist het reeds:
Geen plicht is dwingender dan die van dank. - Sorry. Waar voel ik droefheid?
Vergeving vragen doet verlangen naar nieuw, meer en dieper leven dichter bij God. Dat vragen doe ik niet vergeefs: Een gebroken en verbrijzeld hart zal Hij niet verachten. (Psalm 51). Door sorry te zeggen en te kijken naar wat je zelf beter kan doen, zal er terug meer vreugde zijn. (paus Franciscus) - Alstublieft. Wat bied ik God aan of vraag ik Hem?
Dank u en sorry hebben ruimte gemaakt om mezelf aan te bieden aan de Heer, of om Zijn genade te vragen voor het onverwachte.
Ignatius deed élk uur van de dag deze terugblik!
Tot zover – in een notendop – slechts enkele items uit de boeiende lezing.
Een adempauze – met een warm drankje en zoete versnaperingen – is welkom voor spreker en publiek. Met het verstand opnieuw op scherp, worden enkele vragen afgevuurd en pater Nikolaas laat niemand op z’n honger zitten.
Als kers op de taart: afwisselend enkele stukjes rustgevende harpmuziek
en pareltjes uit het werk van Augustinus.
Een streling voor het oor, een zalf voor de ziel… Kerstmis mag komen!
Een afsluitend gebed van Ignatius: Suscipe (Neem)
Neem, Heer, en aanvaard mijn vrijheid, mijn geheugen,
mijn verstand en geheel mijn wil, alles wat ik heb en bezit.
U hebt het mij gegeven, aan U, Heer, geef ik het terug.
Alles is van U, beschik erover geheel volgens uw wil.
Geef dat ik U mag liefhebben, die genade is mij genoeg. (GO 234)
Meer weten over Ignatius van Loyola en zijn spiritualiteit?
Raadpleeg Google/YouTube en de Ignatiaanse wereld gaat voor je open!
In meerdere bevattelijke filmpjes kan je er pater Nikolaas Sintobin horen en zien. Zijn ‘leesvriendelijk’ en ‘prijsvriendelijk’ boekje ‘Op het kompas van de vreugde’ – waaruit deze namiddag een boeketje werd geplukt – is een aanrader!
Een woord van dank
Aan pater Nikolaas Sintobin, dank voor het waardevol kompas dat ons is aangereikt.
Dank aan zuster Christine Everaere (Overste Zwartzusters van Bethel, Brugge) en medezusters, Anne Desmet (Compaz Brugge), Nina Vermeulen (harp),
de ondersteuningsgroep van Compaz en alle vrijwilligers.
Nog een wens bij 2025
Aansluitend bij de wens van de apostel Paulus druk ik deze hoop uit:
Dat onze liefde blijft groeien door inzicht en fijngevoeligheid,
zodat we kunnen onderscheiden waar het op aan komt. (Fil 1, 9-10).
Aan alle ‘Pelgrims van hoop’: Tot een vreugdevol weerzien.
Genadevol Jubeljaar 2025!
Ria Fraeyman
