Gisteren zijn we met het Bijbelgroepje van COMPAZ online samengekomen, althans met wie er graag online bij wilde zijn… want allen kijken we er al naar uit om op een veilige manier weer live samen te komen.
Deze keer was de leidraad doorheen de avond het verhaal van Marcus over het stillen van de storm. Het lied van Delise (Elly Zuiderveld) en een gebed om het tere plantje van de hoop kansen te geven, zette onmiddellijk de toon.
We vertrokken vanuit het leven en deelden met elkaar wanneer wij vonden dat het stormt in het leven, wat onze houvast is in de storm en hoe er een einde komt aan de storm.
Het zal niemand verwonderen dat we uitkwamen bij de serieuze tegenslagen in het leven of bij zaken waar niet direct een oplossing voor te vinden is. Wat houvast bood was toch enigszins verschillend: het feit dat wat je ook doet, je blijft ronddobberen, het geloof, de hoop dat het beter zal worden, inzet voor anderen, proberen los te laten wat niet kan veranderen, goede relaties, boeken op het juiste moment, zich opgenomen voelen in de natuur, muziek, stilte…
Sommigen stelden vast dat er soms geen einde komt aan de storm, maar dat ze er mee leren leven; of dat de uiterlijke omstandigheden soms niet veranderen, maar wel onze innerlijke beleving ervan. Iemand verwees ook naar hoe belangrijk het is dat de tijd niet blijft stilstaan.
De evangelist Marcus toont met zijn evangelie als geheel maar ook met het verhaal van het stillen van de storm in het bijzonder dat een goedkoop triomfalisme vroeger en nu, geen uitkomst biedt. Ook het lijden in zijn vele vormen maakte integraal deel uit van het leven van Jezus: onbegrip, wantrouwen, verraad, eenzaamheid, angst, veroordeling, foltering, dood…
Voor de leerlingen van toen en nu blijft het een hele opgave om daarmee om te gaan. De geloofstwijfels van de leerlingen op sommige momenten zijn ook voor ons soms heel herkenbaar. En soms ligt Jezus ook nu te slapen. Hem wakker schudden, onze nood kenbaar maken, stappen in de stroom van mensen die op zo’n momenten toch bidden… nodigt ons uit om ook vandaag de weg van vertrouwen te gaan, in de hoop dat de ervaring van de psalmist, op een of andere manier ook onze ervaring zal worden:
In hun nood riepen zij de Heer aan: “O Heer, ontwaak, waarom slaapt U? Waarom verbergt U uw gelaat? Waarom vergeet U onze ellende en nood? Sta op en kom ons te hulp, bevrijd ons omwille van uw liefde”. (Psalm 44,24-25.27)
En ja, de psalmen staan vol van mensen die ervaren hebben dat hun noodkreet gehoord werd. Een licht dat ook ons midden de stormen van de leven de weg kan wijzen.
Mocht er iemand van jullie graag de volgende keer online meedoen, dan komen we terug online samen op maandagavond 14 februari van 19u tot 21u. Welkom. Laat het ons maar weten.
