Iemand van de Augustinusleesgroepjes stuurde ons het volgende citaat van Amanda Gorman:
The new dawn blooms as we free it
For there is always light
If only we’re brave enough to see it
If only we’re brave enough to be it
De nieuwe dageraad bloeit als wij hem bevrijden
Want er is altijd licht
Als we maar dapper genoeg zijn om het te zien
Als we maar dapper genoeg zijn om het te zijn
Sommige mensen hebben de gave van het woord en
kunnen hun ervaring poëtisch en krachtig uitdrukken.
Wij kunnen er ons in herkennen.
Er is inderdaad, in gelijk welke omstandigheden, hoop en dageraad…
het is een kwestie dat wij ons hart ervoor openen,
en de tekenen ervan willen zien…
ook al zijn ze anders dan wat wij op een eerste moment zochten.
Het doet mij nog denken aan de tekst van een kaartje dat ik kreeg tijdens bezinningsdagen op school toen ik 17 jaar was.
Het vergezelt me nog altijd.
Als een vogel
gekwetst
zijn wij.
Uw hemel is te hoog,
uw horizon oneindig
onbereikbaar ver.
Maar als wij de vleugels van uw liefde lenen,
mogen wij U bereiken,
morgen,
bij het rijzen van uw licht.
M. Tjoen
Mogen we ook nu de hoop koesteren als een kostbare schat,
die ons doorheen het wel en het wee van het leven draagt.
