Dagen van genadeloos verraad, helende liefde, zwaar lijden, wrede dood en stille, onzekere hoop… zo zou je de komende dagen naar Pasen kunnen omschrijven.
Vanuit het leven roepen deze hoogtijdagen voor christenen soms wel vragen op.
Gisteren hoorde ik een terminaal zieke vrouw zoekend verwoorden, hoe ze hoopt dat haar moedig gedragen lijden, met vallen en opstaan, misschien zin zou kunnen hebben voor anderen. Of wat is de zin van een aftakelend ziek zijn dat je isoleert en dag en nacht pijn en ongemakken geeft? Zij wilde in het bijzonder deze dagen die zoekende zin beleven, maar wat na Pasen? Haar aftakeling zal verder gaan… welke zin heeft haar geïsoleerd lijden dan?
Mijn blik viel in de krant op de oorlogsstrategie om groepen van 20 soldaten de dood tegemoet te laten lopen… iets wat nu gebeurt maar ook in iedere oorlog. Zoveel menselijke angst en leed, zinloos geweld en vernieling… die terug tientallen jaren zal vragen vooraleer de overlevenden dit ingrijpend trauma zullen verwerkt hebben, vooraleer wat nu vernietigd wordt, weer heropgebouwd zal kunnen worden.
En wat doen mensen allemaal niet voor ‘dertig zilverlingen’? Ook nu kunnen ze dienen om moorden te beramen, justitie te misleiden, wetten op te leggen aan anderen maar ze zelf niet na te leven. Ook nu zijn ze vaak de oorzaak van vele ruzies en verdeeldheden.
Wat samengebald in het lijdensverhaal van Jezus staat, is helemaal niet wereldvreemd. Integendeel. De macht van het kwaad heeft vele gezichten.
Maar daar middenin komen er ook andere gezichten op de voorgrond:
Mensen die trouw zieken nabij zijn en hun lijdensweg meegaan, mensen die niet de bombastische vraag stellen van ‘hoe is het?’… maar luisteren naar waar er nog sporen van leven, verwondering, vreugde, liefde … midden de aftakeling zijn. Mensen die niet weglopen van tranen, maar wonden zachtjes verzorgen.
Mensen die midden de diepe onmacht toch kiezen om haat en wrok niet te koesteren, om de ander lief te hebben met een concreet gebaar.
Mensen die zich niet laten strikken door geld, maar eerlijk hun best doen om anderen tot hun recht te laten komen, ook al zijn ze anders en hebben ze een andere geloofsovertuiging, een andere manier van leven. Mensen die weten dat je met geld geluk en liefde niet kan kopen.
En er is meer… Zoals lijden in het leven van ieder van ons aanwezig is en gelukkig soms ook de menselijke nabijheid van engelen onderweg… kunnen ook wij op een existentieel niveau deel hebben aan Christus’ opstanding. Als ook wij de realiteit van Christus’ verrijzenis tot in ons diepste diep laten doordringen, dan kan die ook in ons nu een transformerende kracht worden. Ook wij worden uitgedaagd om de nieuwheid en volheid van het leven, dat Christus ons doorheen zijn overwinning op de dood aanreikt, binnen te gaan.
Laat ons daarom mee op weg gaan… Hij gaat ons voor!
