Gisteren liet een afgestudeerde studente mij weten dat ze de onderstaande quote gevonden had die nu voor haar van belang is: “Moge je de moed hebben om te breken met bepaalde levenspatronen die nu geen nut meer hebben in je leven”.
Ik vermoed dat zij al heel wat meegemaakt heeft in haar jonge leven, om de realiteit achter deze woorden te kunnen smaken en om er iets mee te doen. Ik kon haar alleen maar aanmoedigen om volop voor levengevende patronen te kiezen. Ja, als je als jongere de bittere kant van het leven hebt ervaren, heb je ongetwijfeld je eigen overlevingsmechanisme uitgebouwd: vluchten, aanvallen of verstarren. Vaak hielp dit om hevige pijn uit de weg te gaan. Maar eens dat je als volwassene naar hulp zoekt, zorg draagt voor de kwetsbare en broze kant van jezelf, krijg je de kans om nieuwe handelingspatronen aan te leren en een weg van innerlijke genezing en bevrijding te gaan. Vele nieuwe interactiepatronen kunnen dan verkend worden, een nieuwe toekomst wenkt.
Spontaan stelde ik ook nu weer vast, dat de opgave waar jongeren voor staan, ook op een of andere manier nog terugkomen in ons latere leven. Misschien kan het kiezen voor levengevende levenspatronen wel een leidraad worden, een heel leven lang. Daarom blijven mensen thema’s als zelfzorg, het helen van het innerlijke kind, innerlijk vrij worden, ook in relaties, koesteren. Op die levensterreinen als volwassenen ervaringen opdoen, is heel hoopgevend voor jongeren… want zij ervaren dan: “iemand ging me voor, en daarom ga ik door”!
