Ria Fraeyman, een deelneemster van de Augustinusleesgroep, laat ons delen in een bezinning die zij schreef op de gelijkenis van de onvruchtbare vijgeboom. Omdat haar schrijven bijzonder actueel is, delen we die ook met jullie.
Jezus vertelde deze gelijkenis: Iemand had een vijgenboom die in zijn wijngaard geplant stond; hij kwam zoeken of er vrucht aan zat, maar vond niets. Toen zei hij tot de wijngaardenier: Al sinds drie jaar kom ik aan deze vijgenboom vruchten zoeken maar ik vind er geen. Hak hem om! Waartoe put hij nog de grond uit? Maar de man gaf hem ten antwoord: Heer, laat hem dit jaar nog staan; laat mij eerst de grond er omheen omspitten en er mest op brengen. Misschien draagt hij het volgend jaar vrucht; zo niet, dan kunt ge hem omhakken.
Jezus gebruikt de vijgenboom als beeld van het volk Israël. Hij vergelijkt zijn volksgenoten met een onvruchtbare vijgenboom, die rijp is om omgehakt te worden. De Wijngaardenier/God is bereid de boom/het volk een laatste kans te geven door hen nog krachtiger aan te spreken op hun verantwoordelijkheid.
Bomen groeien langzaam, fruit heeft tijd nodig om zich te ontwikkelen en te rijpen. Hetzelfde geldt voor ons. De Heer is als een wijngaardenier, die met geduld voor ons zorgt en ons voedt. Hij vraagt ook van ons geduld, met onszelf en met elkaar en de openheid om ons te laten snoeien. De God van bevrijding roept ons op om de grond van ons samenleven om te woelen en goede vruchten voort te brengen, waarvan iedereen mag genieten.
We krijgen nog even uitstel om het tij te keren. De veertigdagentijd is de uitgelezen tijd om op te komen voor meer rechtvaardigheid en menswaardigheid. Een wereldwijde verbondenheid en solidariteit creëert een toekomst voor iedereen. Broederlijk delen helpt ons om onze woorden in daden om te zetten. We zijn één grote familie. Mensen uit de verste landen komen dichtbij door de mondialisering en door migratie. Met respect voor ieders eigenheid mogen en moeten we samen bouwen aan ons gezamenlijk huis: een bewoonbare planeet die alle mensen recht doet.
De tijd van inkeer, verstilling en versobering is gekomen. We krijgen nog een kans om opnieuw te zien waar het op aankomt. De vasten is een tijd van herstellen van relaties, van een nieuw begin. Jezus gelooft in ons vermogen om vruchten te dragen, zelfs na vele onvruchtbare jaren. Hij kent onze sterkte en zwakte en roept voortdurend op om te veranderen, zodat we het beste uit onszelf halen. Maar als we niets doen, komt onvermijdelijk het moment dat er niets meer aan te doen is. De tijd dringt.
De vasten is vooral een tijd om onze ogen te richten op Jezus Christus, om Hem beter te leren kennen en te ontmoeten. Waar kunnen we Hem beter ontmoeten dan in het Evangelie? Daarin horen we wat Hij zegt en doet, hoe Hij met mensen omgaat, hoe Hij God zichtbaar en tastbaar maakt. Tegelijk werpt het evangeliewoord een nieuw licht op ons eigen leven. Het verheldert en verrijkt ons mens-zijn. Wie beter kan onze Leidsman zijn dan Hij die voor ons wil zijn: de Weg, de Waarheid en het Leven (Joh. 14,6).
In de nacht van 24 februari 2022 werden we uit onze vredesdroom gehaald door het losbarsten van de oorlogsgruwel in Oost-Europa. Het is duidelijk: vrede is nooit vanzelfsprekend, nooit definitief verworven. Niet in onze onderlinge relaties en niet in de wereld. Bidden voor vrede is nooit zinloos en méér dan ooit nodig. Een gekend gebed, toegeschreven aan St Franciscus, geeft woorden aan onze diepste verlangens:
Heer, maak me tot een instrument van uw vrede:
laat me liefde brengen waar haat is,
eenheid waar mensen verdeeld zijn,
vergiffenis aan mensen die zwak zijn,
laat me hoop geven aan wie niet meer hoopt,
geloof aan wie twijfelt;
laat me licht brengen waar het duister is
en vreugde waar mensen bedroefd zijn.
Heer, help me niet zozeer om zelf gelukkig te zijn
als om anderen gelukkig te maken;
niet zozeer om zelf begrepen te worden
als om anderen te begrijpen;
niet zozeer om zelf getroost te worden
als om anderen te troosten;
niet zozeer om bemind te worden
als om te beminnen;
want als ik geef, zal mij gegeven worden,
als ik vergeef, zal mij vergeven worden
als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven.
Op Aswoensdag begonnen we de vasten met de woorden van de profeet Joël: Keer terug tot de Heer, jullie God, want Hij is genadig en liefdevol, geduldig en trouw en tot vergeving bereid’ (Joël 1,13b) – Laten we er werk van maken.
Meer dan eens horen we: De tijden zijn slecht. Sint Augustinus (354 – 430) brengt hiertegen in: Wij zijn de tijden… Goede moed, houd vol, dan zal Pasen voor ieder van ons een feest van Opstanding zijn!
Bronnen
Leeftocht maart 2022 – BD 2022 – Inspiratieteksten van K. Boedt, A. Vandeputte, K. Gelaude en P. Müller – Gewijde Ruimte (SJ)
