i.s.m. dirigent Tom Hoornaert.
Weet u hoe het komt dat we deze samenzangnamiddag organiseren?
Het lied van mensen en het woord van God gaan hand in hand!
Met de Augustinusleesgroepjes van het voorjaar lazen we het boek van Gaby Quicke: Als een arend herleeft mijn jeugd. Eén van de stukjes in het eerste hoofdstuk ‘Zing en trek verder’ liet Augustinus aan het woord over het thema ‘muziek en zingen’. Toen wij dit in beide leesgroepjes bespraken, verwoordden verschillende deelnemers hun verlangen om laagdrempelig samen met andere christelijke liederen te zingen. Het was de start voor het organiseren van onze samenzangnamiddag van 24 augustus in de Sint-Walburgakerk te Brugge. Misschien beroert wat Augustinus schreef ook uw hart en uw leven… en heeft u zin om erbij te zijn! Welkom!
Augustinus schreef:
‘Muziek en zingen heeft geen zin als er geen symfonie is, als er geen overeenstemming is tussen de stemmen, tussen de instrumenten, alsook tussen de stemmen en de instrumenten’.
Augustinus legde bovendien de nadruk op de harmonie tussen zingen en liefde, tussen zingen en rechtvaardig leven.
‘Samen zingen is beeld van eensgezindheid en broederlijke liefde onder mensen. Het moet harmonieus klinken. Wie in harmonie samen zingt, kent ook harmonie in het hart. Wie geen harmonie kent in het hart, zingt ook niet samen.’
Daarom nodigde hij de gelovigen uit om te zingen onderweg en altijd verder te gaan, om voortgang te maken in het goede, in ongeveinsd geloof en goede levenswandel.
‘Bij het zingen van het Alleluia moet gij brood geven aan de hongerige, de naakte kleden en de vreemdeling opnemen. Dan klinkt niet alleen uw stem maar is ook uw hand volkomen in harmonie met uw stem’.
Het komt er dus op aan dat ons leven niet in tegenspraak is met onze tong en te zingen met onze stem en met ons hart’. Id, p. 47
“Wanneer heel de aarde een nieuw lied zingt, is ze het huis van God.
Doordat we zingen, wordt het opgebouwd.
Doordat we geloven, wordt het fundament eronder gelegd.
Doordat we hopen, wordt het opgetrokken.
En doordat we liefhebben, wordt het voltooid.
Nu wordt het gebouwd,
maar aan het einde van de tijd wordt het ingewijd.
Laten de levende stenen daarom zonder dralen bijeenkomen om het nieuwe lied te zingen”.
(Uit het boek van Gaby Quicke, Als een arend herleeft mijn jeugd.)
De leden van de ondersteuningsgroep zorgden op velerlei manieren voor het goede verloop van deze namiddag!
Zorgen dat alles goed voorbereid is voor onthaal deelnemers!
Zaterdagnamiddag 24 augustus was het dan zover.
In de Sint-Walburgakerk kwamen bijna een hondertal mensen van overal aangewaaid om samen onder de deskundige leiding van dirigent Tom Hoornaert, instrumentaal ondersteund, eenstemmig christelijke liederen te zingen. Kennis van noten was niet vereist.
We ervaarden hoe deugddoend en hartverwarmend het was om voluit te kunnen zingen en tegelijkertijd stil te staan bij de boodschap dat God er is, met ons meegaat, ook wanneer de reis zwaar valt. Dat Jezus ons ook nu weer samenbrengt, zijn Woord schenkt en zijn Geest zendt. We konden tegelijkertijd het mooie schilderij van de kern van ons christen zijn bewonderen: ja, de dood heeft niet het laatste woord, Christus is verrezen, en in zijn spoor is voor ons ook een toekomst voorbij de dood weggelegd. Een vers, een melodie, een lied… het kan onze bemoedigende levensmelodie worden.
We hadden ook het geluk dat er vijf Braziliaanse Zwartzusters in Brugge waren, samen hebben zij met enkele Vlaamse Zwartzusters, met een Portugees lied ons attent gemaakt op Gods grootheid.
Na het samen zingen konden we elkaar ontmoeten bij een kleine versnapering en daarna trokken we verder, ieder weer naar zijn eigen bestemming, maar verrijkt door de vreugde van het samen zingen! Het heeft ons deugd gedaan aan ons ‘hertje’, zoals wij het in het West-Vlaams kunnen zingen!
