Die avond begonnen we met een paasraap. In de binnentuin waren er eitjes in verschillende kleuren verstopt. Ieder mocht een eitje zoeken en houden. Daarna vertelden we aan elkaar wat eitjes rapen in onze familie betekent. Slechts twee personen hadden dit nog nooit gedaan. In Vietnam is dit helemaal geen traditie.
De zusters hadden ook nu weer gezorgd voor een lekkere ovenschotel: ‘hete bliksem’ zoals Féline en Lisa het noemden.
Na het eten mediteerden we gedurende 20 minuten. We zochten onze innerlijke rust op en gingen op zoek naar onze veilige plek.
Na onze meditatie kozen we elk een foto die het best bij ons levenspad paste. Van ijsjes tot bloemen, voor ieder wat wils. We vertelden aan elkaar wat die foto voor ons opriep. Iemand had een paard gekozen… maar toen ze ons vertelde waarom, begon ze te wenen. Haar paard was de week ervoor plots gestorven. Ze was speciaal naar huis gegaan om afscheid te nemen. Twee van ons gaven haar een troostende knuffel en we ontdekten dat velen van ons al hebben geweend bij het afscheid van een geliefd huisdier. Onze levensweg vertrouwen moeten we soms ook doen midden moeilijke momenten.
Als afsluiter zongen we samen het liedje ‘Life is life’, waardoor we merkten wat voor hechte groep we ondertussen zijn.
Liesl S.
